Als kattengedragstherapeut ga ik bij mensen thuis op consult. Een kat laat zich immers niet graag vervoeren naar een andere locatie, of hij moet dat al van jongs af aan gewend zijn. Dat komt omdat het territoriale dieren zijn; de omgeving waarin ze leven is van levensbelang en wordt gemarkeerd, gepatrouilleerd en verdedigd. Een huisbezoek bezorgt de kat dus minimale stress en geeft mij als gedragstherapeut ook een mooi kijkje in de kattenkeuken.
Dat laatste is heel informatief, want voor katten maakt de inrichting van de leefomgeving nogal wat uit. Is het een strak ingericht appartement met overal onzichtbare verbodbordjes ‘Hier niet op’ en ‘Hier niet in’, of is het een huis met klimpalen, kattenluik en open-deuren-beleid? Is het een huis vol gedienstig personeel of zijn er baasjes die de baas willen zijn? Struikel je over de kattenspulletjes of moet de kat een mandje, voerbakje, waterbakje, speelgoedmuis en kattenbak delen met drie soortgenoten?
Kortom, de omgeving van de kat levert veel nuttige informatie op. Een huisbezoek geeft kattengedragstherapeuten ook de mogelijkheid de kat te observeren. En hoe doe je dat beter dan een kat te negeren? Het valt niet mee als kattenliefhebber, maar het eerste deel van het consult bespied ik de kat alleen vanuit mijn ooghoeken. Dat komt bij de eigenaar misschien onverschillig over maar werkt het beste; katten houden nu eenmaal niet van een directe benadering. Hoe beter je ze negeert, hoe sneller ze meestal een kijkje komen nemen.
Deze blog verscheen eerder op Verhuisdieren.nl