Catello is een wit/rood katertje, bijna 6 jaar jong, kwam, nu 4 jaar geleden, op mijn pad. Hij was als kitten gekocht in een dierenwinkel. Baasjes hadden een drukke baan en een nog drukker sociaal leven. Catello zat de gehele dag alleen thuis en begon te vernielen, meubelen, kleding, enzovoort. Met pijn in hun hart zijn de baasjes tot de conclusie gekomen dat dit beestje niet erg gelukkig met zijn leventje was en zich eenzaam voelde.
Er stond een oproep in onze (elektronische) wijkkrant met zijn foto erbij. Hij keek mij recht aan en ik was meteen verkocht. Ik had al drie katers en een hondje. Recentelijk was een van mijn katjes overleden en ik wilde het klavertje vier weer compleet maken. Omdat in de oproep stond dat Catello zich wellicht eenzaam voelde en behoefte had aan gezelschap heb ik gereageerd.
Een week later kwam hij bij ons binnen. Ik heb hem even laten wennen in zijn mandje en hem daarna ‘vrijgelaten’. Met twee van mijn katten ging het meteen goed. Het hondje, tja dat vond ie maar een rare sullige kat met een grote kop, maar het klikte wel. Met de andere kater had hij wat meer moeite. Maar het meeste moeite had Catello met mij. Hij had zijn toevlucht genomen in de boekenkast en weigerde iedere toenadering van mijn kant. Oké dacht ik, we doen het op jouw manier. Wel, zijn manier heeft drie maanden geduurd. Ik liet hem echter in zijn waarde, iedere keer als ik langs de boekenkast liep liet ik hem even aan mijn vinger ruiken en dacht….. je komt wel. En hij kwam… op een avond zat ik televisie te kijken en voelde voorzichtig een pootje op mijn schoot, daarna nog een pootje, maar ik deed net of ik hem geen aandacht schonk. Toen ie met drie pootjes op mijn schoot stond keek ik even naar hem. Wat een smoeltje. Ik zei zachtjes tegen hem: “kom maar jochie” en toen opeens zat ie op schoot. Ik heb hem niet aangeraakt om hem de vrijheid te geven om weer weg te gaan, maar er kwam een zucht die uit zijn tenen die door zijn lijfje sidderde. En toen was alles goed. Hij gaf zich over aan aaien en knuffelen.
Afgelopen jaar zijn binnen een maand zijn twee vriendjes gestorven. Catello heeft dit meegemaakt en was volkomen overstuur. De enige kater die overgebleven was viel nu net niet in zijn pulletje. Daarna begon ie onzindelijk gedrag te vertonen en zich agressief op te stellen tegen de oude kater.
Waarschijnlijk heeft dit met de veranderde situatie in huis te maken gehad. Ik heb contact opgenomen met zijn eerste baasje en die ontkende dat Catello onzindelijk was, achteraf heb ik gehoord dat dit niet de waarheid was. Hij was al onzindelijk vóór hij bij me kwam. Nu had ik een probleem. En niet zo een klein probleem.
Catello heeft een bankstel en een aantal stoelen zorgvuldig, maar grondig, vernield en onder geplast. Ook ging hij op kleding plassen en sproeide overal. Daarbij maakte hij het leven van de oude kater zuur. Een bezoek aan de dierenarts, om te bezien of hij wat aan zijn urinewegen mankeerde, leverde niets op. Dus aan de slag met Feliway, hormooninjecties, maar niets hielp. Zo ging het van kwaad tot erger. Ik heb contact opgenomen met het dierenasiel, de situatie uitgelegd, dat dit iets was waar ik niet meer mee om kon gaan. De dame uit het asiel heeft mij toen aangeraden om contact op te nemen met een katten therapeut. Al was het alleen maar voor het feit dat een onzindelijke kat niet echt lekker in de markt ligt. Dit voor het geval ik plannen had om hem naar het asiel te brengen en hem opnieuw te laten plaatsen. Ik kreeg het adres van Yvon Sweere, werkzaam bij Tinley, therapeute en gedragsdeskundige voor katten.
Dus……. ik heb Yvon benaderd en Catello ging in therapie. Vragenlijsten invullen, zoveel mogelijk gegevens verzamelen en observeren. Daarna is Yvon bij mij thuis geweest en heeft de situatie goed bekeken. Een paar dagen later kreeg ik haar zeer gedetailleerde rapport met aanbevelingen. Ik heb deze opgevolgd en haar steeds via de mail teruggekoppeld over de resultaten. waarop ik trouw een antwoord kreeg met nieuwe suggesties.
Nu zijn we vier maanden verder en Catello is een geweldig leuke, stabiele kater geworden. Hij is zindelijk geworden, is super aanhankelijk en volkomen tot rust gekomen. Het enige wat we niet hebben kunnen bereiken is dat de twee katten elkaars vriendjes zijn geworden. Maar er heerst wel vrede in huis en ze accepteren elkaar. Door de tips en trucs van Yvon hoeven ze elkaar niet in de weg te lopen. De kattenbakken staan verder uit elkaar. De etensbakjes staan overal. Er zijn diverse krabpalen aangeschaft zodat er niveauverschil is. Iedere kat heeft zijn eigen domein in het huis en dat wordt gerespecteerd. Ook weten ze precies wanneer ‘de schoot’ vrij is voor de andere kat.
Ik ben enorm blij dat ik deze stap heb genomen en beveel iedereen met een probleem(pje) met één of meerder katten in huis contact op te nemen met Tinley. Ze zijn erg deskundig en met een beetje geduld en doorzettingsvermogen, veel liefde voor dieren (én de ondersteuning van hun specialisme op gebied van kattengedrag) kan veel katten- en mensenleed worden voorkomen.
Ik spreek met name mijn dank uit naar Yvon Sweere die mij tijdens de afgelopen 4 maanden periode heeft bijgestaan en begeleid heeft met haar adviezen.
Coco