Testimonials

Agressieve poes

Chica is een lieve ietwat ondeugende poes van 4 jaar. Ze was altijd wat agressief, je mocht haar nooit aaien, ze beet, speelde met schade en kwam nooit op schoot liggen. Op de laatste verjaardag ging ze zelfs grommen en blazen naar onze visite, dat was het punt dat we dachten hier moeten we wat mee doen.

Na even zoeken op het internet kwamen we bij Yvon terecht, zij kon ons wel helpen dacht ze. We begonnen een beetje sceptisch, zo van we weten niet of het werkt maar het is het proberen waard. Na een lange vragenlijst kwam Yvon langs. Toen zag ze wat signalen van Chica en gaf ons goede tips om mee aan de slag te gaan, zo mochten we haar niet zomaar meer aaien, als we haar mochten aaien enkel op de kop. Visite mag haar ook niet aanhalen, Chica houdt graag de controle. 

agressieve poes

Nu zijn we enkele maanden verder en ik (haar eerste baasje) mag haar weer aaien…! Mijn vrouw die later in ons gezin is gekomen mag dit nog niet echt, ook zijn we dat wel aan het oefenen met haar. Aanvallen gaat ook steeds beter, met de hulp en tips kunnen we dit ook afleren alleen kost dit wat meer tijd. Afgelopen week kwam ze zelf op schoot liggen, meerdere malen maar 1x heeeeeel ontspannen en zelfs in diepe slaap… dit hadden wij nooit durven dromen. 

Met de tips en tricks van Yvon hebben wij een hoop winst behaald, en hopen straks als onze pup komt dat ook deze tips ons goed verder kunnen helpen.

Iedere kat heeft zo zijn handleiding, dat maakt hem of haar leuk, Yvon helpt je goed met het begrijpen van deze handleiding… wij hebben toch een veel lievere poes terug dan dat ze was!


Poes met stress

poes met stressWat zijn wij ontzettend blij met het advies voor onze lieve poes Pisi. Na een verhuizing was zij van een relaxte kat veranderd in een angstige poes met stress. Als leek is het moeilijk de signalen van de kat te interpreteren, maar toch is het belangrijk dat je als eigenaar van een huisdier zijn of haar taal leert spreken. Yvon heeft ons daar uitstekend bij geholpen. Door praktische en heldere adviezen te geven, maar ook door ons de lichaamstaal van onze poes uit te leggen.

Wij zijn direct aan de slag gegaan met de adviezen, en hoewel ze af en toe nog een beetje stress heeft, is ze voor het grootste gedeelte weer de relaxte poes die we kennen. ‘Happy cat, happy us’, want ze sproeit niet meer op onze nieuwe bank, kussens en tapijt. En zo leven we dankzij Yvon allemaal weer als een blije familie samen:-)

Jeanie en Daniel


Spelagressie

Een lief klein katertje in huis, wat een droppie! Wij hebben onze kater Droppie vanaf 6 weken in huis, wat zijn we blij en wat is het een lief beestje! We gingen lief met hem spelen met speeltjes maar af en toe greep hij haar onze handen.. dit hield maar niet op en het werd steeds meer ook ging hij ons aanvallen. Zijn tanden werden ook steeds scherper want hij werd natuurlijk steeds groter. We hadden eens zitten googelen wat we aan dit gedrag konden doen. Hem weg zetten? Plantenspuit? Tegen hem ‘nee’ zeggen? We probeerden het maar het gedrag bleef aanhouden. En van het gebruiken van een plantenspuit werd hij nog agressiever! Wat moeten we nou hiermee? Is het nodig om een kattengedragskundige in te schakelen? We hadden hier wel eens over gelezen en over gehoord maar is dat nou echt een oplossing?

spelagressie

We besloten contact op te nemen en te kijken wat Yvon voor ons kon doen. We hadden het verhaal kort uitgelegd en maakten al meteen de week erop een afspraak. Wat fijn dat het zo snel al kon. Ze kwam rustig binnen en liet ons uitgebreid ons verhaal doen en nam de tijd. Wat was haar bevinding? Spelagressie; Droppie ziet ons als zijn speelmaatjes en kwam door onze manier van reageren juist weer naar ons toe om ons ‘aan te vallen’. Hij is natuurlijk ook veelste vroeg bij zijn moeder weg gehaald al met 4/5 weken en heeft daardoor ook niet geleerd wat wel en niet mag. Het socialiseren hoe het ook wel wordt genoemd. We kregen ontzettend veel tips van haar die we ook meteen gingen toepassen. Je moet je er wel echt aan houden, dan kan je verbetering gaan zien!

En dat zien we zeker, we hebben nu handvaten hoe we met zijn gedrag om kunnen gaan. Ook hebben we een speelstok ‘de veerdanser’ aangeschaft en wat een plezier heeft hij daarmee! Hij is een echte jager! Helaas kan hij niet naar buiten, ook gaan wij binnenkort verhuizen en ook daar kan hij niet naar buiten. Dat zou namelijk een hele uitlaatklep voor hem kunnen zijn als hij lekker kan rennen en ontdekken. Maar helaas, we hebben de tip gekregen om een klimpaal tot aan het plafond te maken en dat willen we ook zeker gaan doen zodra we verhuisd zijn. Ook hebben we de tip gekregen om het reismandje (wat we vaak alleen gebruiken om naar de dierenarts te gaan) als een veilig  en fijn plekje te laten zijn voor hem. We hebben het reismandje gewoon in de kamer staan, we nemen hem ook af en toe mee als we dierenvoer gaan halen zodat hij aan het reizen went. En het is echt zo, hij is helemaal weg van het mandje en hij ligt er graag in! Het is echt zijn plekje! Misschien komt er nog een vriendje bij als we zijn verhuisd, een speelmaatje! Dit was ook een vraag van Yvon aan ons omdat dan de kans heel groot is hij ons niet meer bijt en aanvalt. Maar dat is nog maar even afwachten hoe het allemaal verloopt en of we een geschikt vriendje vinden.

Tot nu toe gaat het zo veel beter en zijn we blij dat we deze stap hebben gezet om contact op te nemen met Yvon. We hebben echt een hele lieve knuffel kat maar ook een kat die graag wilt spelen en daar hebben we nu de juiste materialen voor gevonden waar hij zich volledig op kan uitleven.

Michael en Janine


Angstagressie

angstagressie

Het leek me leuk om jou te laten weten hoe het nu – 7 maanden later – met Ziggy uit Amsterdam gaat. Hij doet het zo ontzettend goed!!! De afgelopen maanden heeft hij zich ontpopt tot een enorm lieve knuffelkater.

Van een verwaarloosd katje met angstagressie van 3,3 kg is het nu een aanhalige kater van 5,2 kg geworden. Als we met vakantie gaan is hij makkelijk te plaatsen bij mijn ouders. Hij gedraagt zich daar ook voorbeeldig. Verder laat hij zich prima kammen, wat zeer prettig is met zijn lange haar. Kortom; een geweldig dier!

Heel veel dank voor jouw adviezen; we raden je bij iedereen aan!

Linda en Jelle


Plassen en sproeien

Al 8 jaar mogen wij ons de eigenaren noemen van onze katten Fien, Ferron, Noortje en Kiwi. Tot op een aantal jaar terug hadden wij geen problemen met onze katten. Dit veranderde toen wij nieuwe buren kregen, welke ook katten hebben. Dit is een periode heel goed gegaan totdat 1 van de buurtkatten over de schutting kwam en Fien aanviel in haar huis. Hierna begon de ellende met Fien. Overal plassen en sproeien. Wij dachten dat het een medische oorzaak had, dus zijn we met Fien naar de dierenarts geweest. Deze verwees ons, na diverse onderzoeken, door naar Yvon. Want het kon wel eens een gedragsprobleem zijn.

Na contact te hebben gezocht met Yvon en voor haar de vragenlijst te hebben ingevuld, heeft zij een bezoek aan huis gebracht en de situatie beoordeeld. Het was een prettig, open en leerzaam bezoek. Tijdens dat bezoek kregen wij van haar diverse adviezen, welke we meteen ten uitvoering hebben gebracht. Het heeft voor Fien nog zeker 2 maanden geduurd voordat zij zich weer veilig voelde in haar eigen territorium, maar het plassen in huis was na een week over. Ook naar de andere katten toe is Fien erg veranderd. Zij is rustiger geworden.

Plassen en sproeien

3 jaar later, na de problemen met Fien kregen we te maken met Ferron. Welke het ook nodig vond om in huis te sproeien. Ook met Ferron zijn we naar de dierenarts geweest en ook hier waren geen medische oorzaken te vinden. Hierbij kwam wel dat Kiwi in de tussentijd was overleden, en dat wij dachten dat dit te maken had met de nieuwe rangordebepaling. Wel hadden we weer contact gezocht met Yvon voor advies. Na weer het invullen van de bekende vragenlijst is zij weer langs geweest. En nu blijkt dat Ferron de voorkeur heeft ontwikkeld voor zachtere ondergronden. Hier hadden wij nog nooit van gehoord, maar goed. Met de adviezen van Yvon zijn we weer aan de slag gegaan en het gaat stukken beter. Af en toe nog een ongelukje, maar ook hier zijn we nog druk mee bezig.

Al met al zijn wij erg blij met de adviezen van Yvon. Zij traint/leert niet alleen de katten, maar ook indirect de eigenaren, en allemaal op een open, eerlijke, vriendelijke manier. Wij raden haar dan ook van harte aan, mocht men gedragsproblemen hebben met zijn of haar kat.

Martijn en Marjon


Agressief kitten

agressief kitten

Toen we in september j.l. hoorden dat iemand een kitten op straat wilde zetten hebben we haar gelijk in huis genomen. Ze bleek veel te vroeg (4,5 week) bij haar moeder weggehaald te zijn en vertoonde daardoor nogal wat gedragsproblemen (agressief, bijten). Ook omdat we al vier, wat oudere, katten (drie poezen en 1 kater) hadden heb ik besloten een consult bij Yvon aan te vragen om, naast het aanpakken van het agressieprobleem, ook de introductie goed te laten verlopen.

Yvon (heel prettig in de omgang, professioneel) kwam daarop langs en heeft me een aantal goede tips gegeven, dingen uitgelegd, en na een dag ontving ik een uitgebreid stappenplan waarmee we aan de slag konden. Ook was ze daarna nog goed bereikbaar via e-mail en was steeds bereid om vragen te beantwoorden en indien nodig haar adviezen aan te vullen of bij te sturen.

We zijn nu twee maanden verder en ze kunnen het nu heel redelijk met elkaar vinden. Af en toe wordt er nog wel eens geblazen als die kleine in haar enthousiasme boven op de katten springt maar dat lijkt me niet meer dan normaal.

Ook de kater lijkt haar te accepteren maar is wel in huis gaan plassen en sproeien. Dit sproeiprobleem was eigenlijk niet de inzet van het consult maar ook nu bleek Yvon meer dan bereid om mee te denken. Dit sproeien kon komen door de komst van de nieuwe kitten maar ook door een vreemde kater die in de tuin kwam en waarmee gevochten werd. Naast praktische adviezen adviseerde Yvon me ook zijn urine te laten onderzoeken want misschien speelde er ook een lichamelijk probleem. Ik was echter eigenwijs en er volledig van overtuigd dat het sproeien alleen maar kwam door stress omdat hij verder totaal geen zieke indruk maakte. Dat urine-onderzoek heb ik uiteindelijk pas later laten doen en er bleek wel degelijk (ook) een medisch probleem te spelen (blaasgruis en blaasontsteking). Les geleerd….

De kater is op een struviet-oplossend dieet gezet (nog 4 weken te gaan) en ik probeer confrontaties tussen hem en de vreemde kat te vermijden. Ik heb goede hoop dat het sproeien na het dieetvoer tot het verleden behoort. Zoniet zal ik niet aarzelen Yvon wederom in te schakelen.

Yvon, ik ben je zeer dankbaar en ondanks dat ik mijn hele leven al katten heb, heb ik veel van je geleerd!


Angst voor mensen

Yvon is ons aanbevolen door onze dierenarts (die ik overigens ook aan iedereen aan kan bevelen) voor eigenlijk een heel ander vraagstuk. Wij hebben 2 katten: Saartje, een oude dame van 11 jaar en Pip, een jong katertje van 2 jaar. Pip zit Saartje nogal op de huid bij het spelen en wij vroegen ons af of een 3e kat wellicht Pip zijn aandacht in het spel wat zou verleggen naar een wat meer “gelijkwaardige tegenstander”.

Pip had echter ook een ander, veel serieuzer, probleem. Hij is namelijk heel angstig voor mensen (behalve naar mij en mijn vrouw). Het geluid van de deurbel was genoeg voor een sprint naar boven en bij bezoek zat Pip standaard verscholen achter de kast. Nadat Pip zich uit angst voor de schoonmaker een keer van het balkon had gestort, hebben we contact opgenomen met Yvon.

Yvon kwam op gepast schoeisel (geluidloze gympen) bij ons op bezoek en wist na een paar gerichte vragen precies aan te geven waar dit gedrag vandaan is gekomen (te vroeg uit het nest gehaald en in die tijd te weinig contact met mensen). Gek genoeg kwam Pip tijdens haar bezoek naar beneden gelopen (al was het verwende nest niet geïnteresseerd in de worstjes die Yvon had meegenomen). Yvon heeft geadviseerd om bezoek niet aan te laten bellen, Pip voor binnenkomst al in “zijn kamer” te zetten met de deur dicht en daarna de deur open te doen met een “Hans en Grietje” spoor van “snacks” naar beneden.

Het effect wat dit op Pip heeft gehad is grenzend aan ongelofelijk: Na een paar keer Yvons advies opvolgen, kwam meneer uit zich zelf naar beneden. Niet geheel op zijn gemak, maar wel met staart omhoog en, na een half uur de spreekwoordelijke kat uit boom te hebben gekeken, zelfs gewoon zijn avondmaal in het bijzijn van het bezoek nuttigen. Maar dat is nog niet alles: Ik werk veel thuis en Pip lag altijd boven te slapen.

Tegenwoordig is Pip altijd beneden als wij thuis zijn, is veel meer benaderbaar, slaapt bij ons als we op de bank zitten, speelt meer en is volgens mij een gelukkigere kat. Yvon…many many thanks!


Een kat erbij

een tweede kat erbij

Toen wij net een tweede kat erbij hadden (Buddha, 3 maanden, bruine Burmees) ging dit totaal niet goed met onze andere kat (Noah, 1,5 jaar, HTK’tje). Steeds als ze samen waren, gingen ze vechten en dan hadden we het idee dat Buddha erg bang was. We wilden geen van de katten weg doen en besloten Yvon in te schakelen. We hadden haar via Google gevonden en door al haar succesverhalen zagen we het positief in.

Uit haar observatie bleek dat het spelgedrag was. Ze gaf ons veel tips als: alleen onder toezicht bij elkaar laten, afleiding, speeldozen en voerspeeltjes. Het ging steeds beter en Noah en Buddha zijn inmiddels echte soulmates. Ze doen alles samen! Samen eten, tegelijk op dezelfde kattenbak, bij me in bed liggen, spelen, noem het maar op. We zijn super blij en we zijn Yvon erg dankbaar!


Onzindelijke kat

onzindelijke kat

Catello is een wit/rood katertje, bijna 6 jaar jong, kwam, nu 4 jaar geleden, op mijn pad. Hij was als kitten gekocht in een dierenwinkel. Baasjes hadden een drukke baan en een nog drukker sociaal leven. Catello zat de gehele dag alleen thuis en begon te vernielen, meubelen, kleding, enzovoort. Met pijn in hun hart zijn de baasjes tot de conclusie gekomen dat dit beestje niet erg gelukkig met zijn leventje was en zich eenzaam voelde.

Er stond een oproep in onze (elektronische) wijkkrant met zijn foto erbij. Hij keek mij recht aan en ik was meteen verkocht. Ik had al drie katers en een hondje. Recentelijk was een van mijn katjes overleden en  ik wilde het klavertje vier weer compleet maken. Omdat in de oproep stond dat Catello zich wellicht eenzaam voelde en behoefte had aan gezelschap heb ik gereageerd.

Een week later kwam hij bij ons binnen. Ik heb hem even laten wennen in zijn mandje en hem daarna ‘vrijgelaten’. Met twee van mijn katten ging het meteen goed. Het hondje, tja dat vond ie maar een rare sullige kat met een grote kop, maar het klikte wel. Met de andere kater had hij wat meer moeite. Maar het meeste moeite had Catello met mij. Hij had zijn toevlucht genomen in de boekenkast en weigerde iedere toenadering van mijn kant. Oké dacht ik, we doen het op jouw manier. Wel, zijn manier heeft drie maanden geduurd. Ik liet hem echter in zijn waarde, iedere keer als ik langs de boekenkast liep liet ik hem even aan mijn vinger ruiken en dacht….. je komt wel. En hij kwam… op een avond zat ik televisie te kijken en voelde voorzichtig een pootje op mijn schoot, daarna nog een pootje, maar ik deed net of ik hem geen aandacht schonk. Toen ie met drie pootjes op mijn schoot stond keek ik even naar hem. Wat een smoeltje. Ik zei zachtjes tegen hem: “kom maar jochie” en toen opeens zat ie op schoot. Ik heb hem niet aangeraakt om hem de vrijheid te geven om weer weg te gaan, maar er kwam een zucht die uit zijn tenen die door zijn lijfje sidderde. En toen was alles goed. Hij gaf zich over aan aaien en knuffelen.

Afgelopen jaar zijn binnen een maand zijn twee vriendjes gestorven. Catello heeft dit meegemaakt en was volkomen overstuur. De enige kater die overgebleven was viel nu net niet in zijn pulletje. Daarna begon ie onzindelijk gedrag te vertonen en zich agressief op te stellen tegen de oude kater.

Waarschijnlijk heeft dit met de veranderde situatie in huis te maken gehad. Ik heb contact opgenomen met zijn eerste baasje en die ontkende dat Catello onzindelijk was, achteraf heb ik gehoord dat dit niet de waarheid was. Hij was al onzindelijk vóór hij bij me kwam. Nu had ik een probleem. En niet zo een klein probleem.

Catello heeft een bankstel en een aantal stoelen zorgvuldig, maar grondig, vernield en onder geplast. Ook ging hij op kleding plassen en sproeide overal. Daarbij maakte hij het leven van de oude kater zuur. Een bezoek aan de dierenarts, om te bezien of hij wat aan zijn urinewegen mankeerde, leverde niets op. Dus aan de slag met Feliway, hormooninjecties, maar niets hielp. Zo ging het van kwaad tot erger. Ik heb contact opgenomen met het dierenasiel, de situatie uitgelegd, dat dit iets was waar ik niet meer mee om kon gaan. De dame uit het asiel heeft mij toen aangeraden om contact op te nemen met een katten therapeut. Al was het alleen maar voor het feit dat een onzindelijke kat niet echt lekker in de markt ligt. Dit voor het geval ik plannen had om hem naar het asiel te brengen en hem opnieuw te laten plaatsen. Ik kreeg het adres van Yvon Sweere, werkzaam bij Tinley, therapeute en gedragsdeskundige voor katten.

Dus……. ik heb Yvon benaderd en Catello ging in therapie. Vragenlijsten invullen, zoveel mogelijk gegevens verzamelen en observeren. Daarna is Yvon bij mij thuis geweest en heeft de situatie goed bekeken. Een paar dagen later kreeg ik haar zeer gedetailleerde rapport met aanbevelingen. Ik heb deze opgevolgd en haar steeds via de mail teruggekoppeld over de resultaten. waarop ik trouw een antwoord kreeg met nieuwe suggesties.

Nu zijn we vier maanden verder en Catello is een geweldig leuke, stabiele kater geworden. Hij is zindelijk geworden, is super aanhankelijk en volkomen tot rust gekomen. Het enige wat we niet hebben kunnen bereiken is dat de twee katten elkaars vriendjes zijn geworden. Maar er heerst wel vrede in huis en ze accepteren elkaar. Door de tips en trucs van Yvon hoeven ze elkaar niet in de weg te lopen. De kattenbakken staan verder uit elkaar. De etensbakjes staan overal. Er zijn diverse krabpalen aangeschaft zodat er niveauverschil is. Iedere kat heeft zijn eigen domein in het huis en dat wordt gerespecteerd. Ook weten ze precies wanneer ‘de schoot’ vrij is voor de andere kat.

Ik ben enorm blij dat ik deze stap heb genomen en beveel iedereen met een probleem(pje) met één of meerder katten in huis contact op te nemen met Tinley. Ze zijn erg deskundig en met een beetje geduld en doorzettingsvermogen, veel liefde voor dieren (én de ondersteuning van hun specialisme op gebied van kattengedrag) kan veel katten- en mensenleed worden voorkomen.

Ik spreek met name mijn dank uit naar Yvon Sweere die mij tijdens de afgelopen 4 maanden periode heeft bijgestaan en begeleid heeft met haar adviezen.

Coco


Ruzie met de buurkatten

ruzie met de buurkatten

Gijs is een kat van 6 jaar oud. In november 2008 hebben we nieuwe buren met katten gekregen. Gijs kreeg steeds ruzie met de buurkatten. In de zomer van 2009 is één van die katten zelfs een keer in huis geweest. In het begin ging de stress gepaard met veel heen en weer lopen, blazen, grommen, dikke staart en overgeven. Later begon Gijs te sproeien en plassen. In het begin alleen op de benedenetage maar al gauw werd het steeds meer. Alles moest het ontgelden. Op zijn ergst ging het om 10-15 plassen/sproeiplekken per dag.

We hebben op 32 verschillende manieren geprobeerd om de problemen te doen stoppen. Van feromonenstekkers, extra kattenbakken tot homeopathische druppels aan toe. Maar op een gegeven moment was de trukendoos leeg en ons geduld op. Ook onze dierenarts wist niet meer hoe ze ons kon adviseren. Dit was geen acceptabele situatie meer. Los van dat het vies is zag onze kat er ook niet meer gelukkig uit. Via internet kwamen we in mei 2010 bij Yvon terecht.

Yvon heeft eerst aan de hand van een door ons ingevulde vragenlijst en een bezoek aan ons huis een analyse gemaakt en een eerste advies gegeven met een aantal aanpassingen in onze woning en medicatie voorgeschreven. Aan de hand van een door ons bijgehouden dagboekverslag gaf Yvon vervolgens dagelijks/wekelijks advies over eventuele extra aanpassingen.

In het begin hoop je snel resultaat te zien omdat je het al zo zat bent. Yvon sprak ons moed in en wekte geen valse verwachtingen. Dit is een traject van maanden niet van een paar weken. Gelukkig zagen we het aantal plassen en sproeiplekken op een gegeven  moment steeds minder worden. Na een half jaar ging het nog maar om één of twee plassen per maand. Nu acht maanden later hebben we onze oude kat weer terug. Hij sproeit en plast niet meer, ziet er gelukkig uit, is erg relaxed, maakt weer contact met ons en speelt wanneer hij hier zin in heeft. Het was een lang traject maar het was vanaf het begin tot het einde de moeite waard. Zonder de steun en adviezen van Yvon hadden we het niet zo lang vol kunnen houden. We zijn haar ontzettend dankbaar.

Michiel en Ekelien


Plotselinge ruzie tussen katten

Via internet zijn wij in contact gplotselinge ruzie tussen kattenekomen met Yvon. Wij hebben drie poezendames bij ons thuis wonen; Manou een Siamees zij is de oudste, Parel een Oosters korthaar Havanna een dochter van Manou, en Luna een Oosters korthaar een dochter van Parel. Voordat Luna naar de dekkater was geweest gingen deze dames uitstekend met elkaar om. Maar toen Luna na een weekje logeren weer thuis kwam ging het goed mis. Manou en Parel wilden niets meer van haar weten en bliezen en gromde er op los als zij maar in de buurt kwam. Na een paar uur draaide Manou bij en ging het plots voor Luna opnemen met een vreselijk gevolg. Als Parel gromde naar Luna zette Manou de aanval in naar Parel, zo erg hadden wij nog nooit gezien en gehoord.

Het was angstaanjagend om dit mee te maken. Vooral omdat Manou zo zachtaardig tegen iedereen is, zelfs tegen de dierenarts. Wij hebben Parel en Manou toen gescheiden voor 24 uur. Wij waren in de veronderstelling dat het na een dag wel over zou zijn, niets is minder waar. De volgende dag probeerde wij het weer met een herhaling van de vorige avond, gewoonweg vreselijk. Het ergste scenario ging door mijn gedachte; dat wij een van de dames moesten herplaatsen. Voor mijn partner was dat zeker geen optie, maar wat dan?

Op het net zijn wij gaan zoeken naar een oplossing en gelukkig hebben wij die gevonden in de persoon van Yvon. Wij hebben meteen besloten om Yvon bij ons thuis te laten komen, omdat wij vonden en vinden dat je het beste de dames in hun eigen habitat kan beoordelen. Nadat Yvon mijn verhaal had aangehoord en de dames had geobserveerd, heeft zij een plan opgesteld. Het resultaat mag er zijn, nu drie weken verder liggen de dames weer heerlijk bij elkaar. Iets wat wij drie weken geleden niet hadden durven dromen.

Wim


Schuwe kat

schuwe kat

Luna is mijn mooie en lieve poes van 5 jaar oud. Ze is bij mij thuis geboren, toen ik de hoogzwangere poes van een vriendin te logeren had. Ze was altijd wel een beetje anders dan de andere kittens in het nest. Wat wilder leek wel en ze had vanaf heel klein al een hekel aan oppakken, terwijl haar broertjes en zusjes dat geen probleem vonden.

Luna kon het prima vinden met mijn andere katten (allemaal katers) en ook met mij. Ik was bijzonder dol op haar omdat ze zo eigenzinnig was. Maar langzaamaan begon duidelijk te worden dat ze wat probleemgedrag vertoonde. Naar haar toelopen kon niet, dan vluchtte ze weg. Oppakken werd een steeds groter probleem. Ze kwam wel knuffelen als ze daar zelf zin in had, maar alleen als ik in bed lag, op andere plaatsen kwam ze niet.

Na haar sterilisatie, kort nadat haar grote vriend Smup was overleden, werd ze nog schuwer. Ze zocht zelden nog contact met mij en vluchtte zelfs al als ik dezelfde kamer in kwam. Ik vond het ontzettend akelig. Luna had nog nooit in haar leven straf gehad of een boos woord gehoord, dus ik kon het niet plaatsen. Daarbij zag ik dat ze erg ongelukkig leek. Ze speelde amper meer. Ze kon zo niet echt veel plezier hebben in haar leven.

Misschien had ze een trauma omdat ze Smup kwijt was, misschien was het de sterilisatie, misschien zat het gewoon in haar systeem. Mijn vriendin vertelde dat er in het nest daarvoor ook zo’n zwart schuw poesje had gezeten. Ik schoot met alle gepieker niets op en Luna ook niet.

Ik besloot via internet een poezengedragstherapeut te benaderen en kwam uit bij Yvon Sweere. Ik verwachtte dat ze zou zeggen: er is niet veel aan te doen. En dat ik maar moest leren leven met een poes die ik bijna nooit zag.

Yvon analyseerde heel erg zorgvuldig alle mogelijke oorzaken en kwam met de conclusie dat het er waarschijnlijk een beetje inzat, maar dat we er met veel geduld wel wat aan konden doen. Ze stelde therapie voor waarbij ik Luna kort samengevat eigenlijk in kleine stapjes steeds dichter naar me toe moest lokken met behulp van iets lekkers. Ik kon me haast niet voorstellen dat het zou werken, maar ik begon trouw.

Geduld was amper nodig. Al binnen twee weken werd Luna vrijer en vanaf dat moment, leken haar positieve ervaringen zichzelf te versterken. Ze zoekt me heel vaak op, zowel op mijn bureau, als op de bank. Komt dan heel enthousiast knuffelen, net als toen ze klein was. Als ik loop of sta, vlucht ze niet meer weg. Ze vindt vreemde mensen ineens ook aardig wat daarvoor al helemaal niet aan de orde was. Ze speelt weer als een gek, komt apporteren, kortom, zij heeft weer plezier in haar leven. En daarom heb ik het ook. Ik ben Yvon echt oneindig dankbaar voor wat ze voor ons heeft gedaan.

Hanny


Kaal likken

Beste dierenliefhebbers,

Ruikaal likkenm een jaar geleden werden deze twee wollige katten ondervoed en verwaarloosd op straat gevonden en in een asiel geplaatst. Hun leeftijd werd geschat op 8 maanden. Ik was op slag verliefd op hun lieve snoetjes hun zachte karakter, twee weken later nam ik Pluis en Bloem mee naar huis. Vanaf nu zouden ze een fijn en ontspannen kattenleven krijgen, dacht ik.

Na enkele dagen begonnen de problemen; onzindelijkheid, krabben aan meubels, angstig wegkruipen, klagelijk miauwen, het ergste was het kaal likken van de poten en buik. Ook het borstelen van de vacht was een groot en angstig gevecht. Bij de dierenarts werden medische oorzaken uitgesloten. Er was geen enkele therapie die aansloeg. Ze hebben diëten, tabletten en injecties gekregen. Ook thuis heb ik van alles geprobeerd om ze meer op hun gemak te stellen. Rustgevende spray, spelen, verstopplekken, aandacht en geduld. Niets hielp en de problemen deden zich steeds frequenter voor. Pluis begon ook Bloem aan te vallen. Afstand nemen van de katten was geen optie, maar de katten waren duidelijk ongelukkig in hun nieuwe huis. Ik had geen plannen meer en was ten einde raad.

Via de Dierenkliniek ben ik in contact gekomen met Yvon Sweere. Ik heb haar een lange mail gestuurd waarin ik de situatie van Bloem en Pluis uitlegde. Yvon reageerde snel en het leek haar verstandig om de katten thuis te observeren. Na het invullen van de vragenlijsten maakte we een afspraak voor het consult.

Het consult aan huis was zeer leerzaam. Yvon heeft mij veel inzicht gegeven in het gedrag van de katten. Het was leuk en leerzaam om te horen waarom ze het gedrag vertoonde. En nog belangrijker, wat er voor zorgde dat het verkeerde gedrag werd versterkt. Hierbij kwamen niet de katten kijken maar mijn reactie op hun gedrag. Yvon vertelde mij dat het stress likken van de vacht veel tijd zou gaan kosten.

Een paar dagen later ontving ik de therapie en ben direct aan de slag gegaan. Onder andere meer kattenbakken, klimpalen, juist gedrag op de goede manier belonen en zorgen dat de katten zich op een natuurlijke manier konden uiten.

Geweldig! De therapie wierp snel zijn vruchten af, binnen een paar dagen. Pluis plaste vrijwel meteen niet meer in huis, vechten was voorbij en het krabben aan de meubels ook. Het overmatig likken van de vacht en het trainen van de borstelbeurten heeft veel tijd en geduld gekost.

Bovenal kan ik zeggen dat mijn katten eindelijk op hun gemak zijn. De problemen behoren tot de verledentijd. Mijn nieuwe eethoek vertoont geen spoor van een nagel en de kattenbuiken zijn helemaal bedekt met haar. Natuurlijk kan er altijd een terugval zijn maar nu weet ik wel dat er een oplossing voor is.

Yvon, hartelijk bedankt voor al je kundige adviezen en snelle reacties op mijn vragen.

Veel groeten Anne-Marie, Pluis en Bloem


Sproeiende katers

sproeiende katers

Een jaar geleden hebben wij Mack, toen 5 jaar, uit het asiel gehaald. Hij was in korte tijd vaak verhuisd en was vreselijk bang. Wij wilden dit hoopje ellende graag een fijn leven geven. Het heeft zeker een half jaar geduurd voor Mack op zijn gemak was, maar uiteindelijk bloeide hij helemaal op. Hij was een voorbeeldkat die nooit ergens aan krabde en keurig op de bak ging. Omdat Mack niet echt een kroelkat is hebben wij er een kat bij genomen. Mack was gewend om met andere katten samen te leven dus wij verwachtten geen problemen.

Moos was ook 5 jaar toen wij hem uit het asiel haalden. Wij hebben ze rustig voorgesteld aan elkaar en dit ging verbazend goed. Binnen een paar dagen lagen ze naast elkaar te slapen.

Toen mijn zusje op vakantie ging, kwamen haar twee katten logeren. Deze twee broers waren nog erg jong en het ging vrijwel meteen mis. Overal vonden we sproeiplekken en ook uitwerpselen. Het duurde even voor wij in de gaten kregen dat ook Mack en Moos sproeiden. Na een aantal dagen waren wij het zat en hebben wij de broers naar een pension gebracht. Heel het huis schoongemaakt maar het leed was al geschied. Mack en Moos waren van slag en het sproeien was begonnen.
In het begin hoop je dat het vanzelf over gaat, maar eigenlijk werd het alleen maar erger. Omdat Moos ook sproeide als hij in zijn (open) bak stond, zat alles onder. Alles wat wij op internet konden vinden over sproeien hebben wij geprobeerd, niets hielp.

Via Google kwamen wij in contact met Yvon. Na het invullen van de vragenlijsten voor beide heren en een onderzoek bij de dierenarts kwam Yvon langs. Fijn gesprek en voor haar was het probleem snel duidelijk. Dat was een opluchting want je hoopt toch niet dat jouw katten een uitzonderlijk geval blijken te zijn. Met de tips die wij van haar kregen zijn wij meteen aan de slag gegaan. Er moesten een aantal dingen aangepast worden in huis en de sproeiplekken moesten grondig schoongemaakt worden. De tips waren makkelijk en effectief zonder dat ze heel veel geld kostten.

Door Yvons hulp is het sproeien helemaal gestopt! Het lijkt wel of beide heren beter in hun vel zitten. Wij waren ten einde raad en hadden nooit gedacht dat het relatief makkelijk op te lossen was.

Annemieke & Jurriaan


Poes plast in huis

poes plast in huis

Kira is een lieve poes van zes jaar oud. Vorig jaar augustus hebben wij er een kitten bij genomen, Lesi. We dachten ‘dat vindt Kira helemaal geweldig natuurlijk’. Niet dus. We kregen problemen met haar, ze ging niet meer op de bak. We zijn toen bij de dierenarts geweest en na verschillende onderzoeken bleek er niets met haar aan de hand te zijn.

We hebben Feliway geprobeerd zodat ze rustig zou worden want ze was nogal gestresst door Lesi. Dit werkte niet. Toen hebben we op advies van de dierenarts kalmerende tabletten gegeven wat ook niet hielp. Na maanden tobben, en proberen haar met veel geduld op de bak te krijgen, hebben we weer contact gezocht met de dierenarts. Ik had gehoord over gedragstherapie en vroeg of zij misschien een adres voor mij hadden. Zo ben ik in contact gekomen met Yvon.

Van Yvon kreeg ik verschillende adviezen om Kira weer zindelijk te krijgen. Dit werkte bij Kira niet echt en toen ben ik op advies van Yvon begonnen met een zindelijkheidstraining. We zij nu vier weken bezig. Kira heeft nergens meer geplast dan alleen op de bak. We zijn hier natuurlijk heel blij mee! Lesi is nu ook een stuk rustiger geworden en nu ze wat ouder is gaat het samen ook stukken beter gelukkig. Wij zijn erg blij met dit resultaat.

Monique


Agressie naar andere kat

agressie naar andere kat

Wij hebben 2 cyperse poezen die zusjes zijn. Toen wij Pukkie en Pluk kregen waren ze volgens de fokker 8 weken oud. Eenmaal bij de dierenarts voor een check bleek dat ze nog veel te jong waren en helemaal onder de vlooien en wormen zaten.

Na ongeveer 1 jaar kregen we problemen met Pluk. Ze ging agressief gedrag naar Pukkie vertonen. Dat ging er heftig aan toe. Pluk ging krijsen, blazen en grommen naar Pukkie. Pukkie was erg bang van haar zus en liet van angst haar urine lopen. Pluk had maar één doel voor ogen: Pukkie uit de weg ruimen en met veel gekrijs en geblaas ging Pluk als een bezetene Pukkie achterna.

Nadat mijn man en ik de poezen hadden gescheiden, probeerden we ze diezelfde avond weer bij elkaar te doen. Dat ging allemaal goed maar na enige tijd gebeurde het weer. Pluk werd weer agressief naar Pukkie. Dit keer ging het niet zo makkelijk weer goed. We hebben ze een aantal dagen gescheiden moeten houden en weer langzaamaan bij elkaar gedaan.

Op internet hebben we op een aantal forums over katten gelezen die dezelfde problemen hadden. Via deze berichten wisten wij een beetje hoe we moesten handelen. We probeerden het zelf op te lossen. Dit leek aardig te helpen.

Tot het op een gegeven moment weer flink mis ging. Pluk werd weer agressief. Toen zaten we echt met de handen in het haar. Als Pukkie haar zus alleen al hoorde, begon ze te grommen en kroop ze bang onder het bed. Alles leek er op dat het niet meer goed zou komen. Die avond is het tot twee keer toe misgegaan.

Uiteindelijk hebben we de dierenarts gebeld met de vraag of zij ons konden helpen. Na een controle bij de dierenarts om te kijken of de poezen wel gezond waren, gaf de dierenarts ons een telefoonnummer van Tinley. Zo zijn we in contact gekomen met Yvon Sweere.

Yvon is bij ons thuis gekomen en heeft onze 2 poezen geobserveerd. Ze zag dat Pluk stresssymptomen had. We hebben heel veel goede tips van haar gekregen. We moesten de poezen langzaam weer aan elkaar laten wennen en we moesten ervoor zorgen dat de poezen elkaar met leuke dingen gingen associëren. We moesten ook heel veel met de poezen spelen, vooral met Pluk, want spelen ontstrest.

We zijn nu een paar maanden verder en het gaat redelijk goed. De poezen kunnen elkaar weer ‘verdragen’. Alleen als wij niet thuis zijn, dan gaan ze weer apart. Dat is omdat we erg bang zijn dat het vechten weer gebeurd als we niet thuis zijn. Sommige dagen liggen ze zelfs naast elkaar voor de verwarming. Dat is iets wat we drie maanden geleden niet hadden durven dromen…

Karin


Kat valt aan

kat valt aanVia onze dierenarts zijn wij in contact gekomen met Yvon. Wij hebben een kater die steeds agressiever naar ons toe werd. Als kitten beet hij af en toe in de handen en pols maar dit was nog zachtjes. Dit hebben we echter nooit goedgekeurd maar hoe ouder hij werd hoe harder hij beet en soms aanviel. Het naar bed gaan was een hele onderneming aangezien hij vanonder het bed ineens ‘aanviel’. Op zulke moment leek hij wel compleet in een andere wereld te zijn. Niets hielp dan zoals laten schrikken, afleiden, van ons afduwen en negeren.

Dit kon zo niet langer. Yvon stuurde ons een uitgebreide vragenlijst om zo meer inzicht te krijgen in onze situatie en onze kat. Uiteindelijk is Yvon bij ons thuis geweest om onze kat te observeren en tips te geven.

Door zijn ras siamees/snowshoes blijkt hij veel energie te hebben en is hij snel verveeld. Hij is erg intelligent en moet daarom vermaakt worden. Met tips van Yvon viel hij ons steeds minder aan. Ook hebben we op aanraden van Yvon een kat erbij genomen zodat hij ook overdag als wij aan het werk waren zijn energie kwijt kon.

Nu, een half jaar later, valt hij ons niet meer aan. Sinds het bezoekje zijn de ‘aanvallen’ op één hand te tellen en meer omdat wij niet op de signalen hebben gelet. Yvon stond altijd voor ons klaar om onze vragen te beantwoorden als we het even niet meer wisten. Yvon, hartstikke bedankt voor je hulp. We kunnen nu genieten van een geweldig lieve kat!

Emilie


Staartjagen

staartjagenToen mijn vriendin en ik gingen samenwonen, hebben we twee katjes uit het asiel gehaald. Tommie, een rood-witte kater, is een over het algemeen lekker luie kat die af en toe lekker actief kan zijn. Nova is een schildpadjespoes die juist heel actief is en graag achter van alles aan rent en veel speelt. Omdat beide katten darmproblemen hadden toen ze uit het asiel kwamen en Nova daarnaast ook nog erg schuw is, hebben we besloten om de beide katten binnen te houden. Voor Tommie was dat niet echt probleem, maar Nova kon op een gegeven moment haar energie niet meer kwijt. Dat is waarschijnlijk het moment geweest waarop de gedragsproblemen bij haar zijn begonnen.

Nova speelde altijd al wel met haar eigen staart, maar op een gegeven moment begon ze steeds feller naar haar staart te blazen en af en toe beet ze er zelfs in. Echt spelen was er niet meer bij en Nova werd steeds onrustiger. Mijn vriendin en ik hadden geen idee wat er met haar aan de hand was. In eerste instantie dachten we aan iets medisch. In de hoop haar te kunnen helpen bezochten we de dierenarts die haar onderzocht en constateerde dat het waarschijnlijk niets medisch was. Voor de zekerheid kreeg ze een pijnstiller. Als ze het gedrag niet meer zou gaan vertonen moest het toch medische pijn zijn geweest wat dan onderdrukt zou worden door de pijnstiller. De pijnstiller hielp echter niet. Nova’s gedrag werd de dagen erna alleen maar erger. Op een gegeven moment hield Nova niet meer op met achter haar staart aanzitten.

Ten einde raad gingen we nogmaals langs de dierenarts die eigenlijk wederom een medische oorzaak uitsloot. De dierenarts raadde ons aan contact op te nemen met een Tinley-gedragstherapeut. In eerste instantie leek mij dat wat overdreven, want een therapeut voor een mens is natuurlijk iets heel normaals, maar voor een kat? Omdat ik ook geen andere oplossing zag, belde ik uiteindelijk Yvon en besprak met haar de situatie. Na het invullen van een vragenlijst over Nova kwam zij bij ons langs om de problemen met eigen ogen te aanschouwen. Omdat Nova waarschijnlijk weer onder het bed zou zitten, had ik van te voren wat video-opnames met mijn digitale fotocamera van haar gedrag gemaakt. Nadat Yvon de filmbeelden had gezien en nog even kort kennis had mogen maken met Nova, stelde ze een diagnose en deed ze vervolgens een voorstel om het gedrag van Nova aan te pakken.

Allereerst schreef ze Nova iets voor wat een rustgevende werking op Nova zou moeten hebben. Doordat Nova rustiger zou worden, zou ze meer open staan voor verandering en zouden wij haar gedrag af kunnen gaan leren. Om dit te kunnen bereiken, moesten mijn vriendin en ik proberen Nova af te leiden zodra ze de eerste signalen van het ongewenste gedrag zou vertonen. Op die manier zou Nova haar energie op dat moment kwijt kunnen in iets anders dan in haar ‘staartjagen’. Daarnaast kregen we enkele speel- en omgangtips van Yvon om Nova lekker bezig te houden en om haar beter te leren te begrijpen. Nova reageerde erg goed op de therapie. Ze werd rustiger en minder schrikkerig. Ze had minder behoefte om achter haar staart aan te jagen en als ze dat toch dreigde te doen konden wij ingrijpen om dat te voorkomen. Gedurende de hele ‘behandeling’ heeft Nova maar weinig aandrang gehad om het probleemgedrag weer te vertonen.

We zijn nu een paar maanden verder en Nova gedraagt zich weer zoals een gezonde kat dat zou horen te doen. Ze heeft nog steeds een hoop energie, maar ze kan die energie beter kwijt doordat wij haar beter zijn gaan begrijpen en doordat wij hebben geleerd om op een goede manier met haar te spelen. Verder is Nova nog gezelliger geworden. Ze komt nog meer knuffelen en kroelen. Mijn vriendin en ik hadden van tevoren nooit kunnen bedenken dat we het gedragsprobleem van Nova op deze, relatief eenvoudige, manier onder controle zouden kunnen krijgen. Het resultaat van de behandeling is dus niet alleen dat het ongewenste gedrag weg is, maar daarnaast ook dat wij Nova beter hebben leren begrijpen en daardoor een nog leukere band met haar hebben als huisdier.

Dirk


Kitten bij volwassen kat

kitten bij volwassen katWij hadden een kater-kitten (Nelson) van 4,5 maand oud genomen bij een poes van 4 jaar oud (Britta). Beiden katten zijn Cornish Rex katten. De poes van 4 jaar was in het verleden wel eens dominant en daarom hadden wij er voor gekozen om er een jong kitten bij te zetten.

Dat ging helaas helemaal niet goed. We konden de katten niet alleen bij elkaar laten omdat het kitten steeds werd gegrepen, geslagen en gepest. Soms ging het een hele dag goed (een enkel incident), dan weer ging het een hele dag niet goed. Als wij er niet bij waren en ’s nachts lieten we ze dus niet bij elkaar maar hadden ze elk een eigen ruimte met eigen kattenbak. Ondanks dat het kitten erg veel belaagd werd zocht hij wel steeds de aandacht van de poes op, maar elke keer ging het mis.

Wij wisten niet goed meer wat we hier aan konden doen, adviezen van de dierenarts haalden ook niets uit en het enige alternatief leek ons om het kitten terug te brengen naar de Cattery. Voordat wij echter daadwerkelijk tot deze beslissing over zouden gaan, riepen wij de hulp van Yvon in. Wij hadden via internet al iets gelezen over kattenpsychologen met een Tinley opleiding, en toen de dierenarts ons dit ook aanraadde zijn we op internet verder gaan zoeken en gekomen op de site van Yvon. Wij hebben haar toen ons probleem voorgelegd en een filmpje gestuurd waarop goed te zien was wat er thuis gebeurde.

Yvon heeft ons bij het thuisbezoek duidelijk gemaakt dat er geen echte agressie bij de katten aanwezig was, niet bij de oude poes en ook niet bij het kitten, maar dat de introductie te snel was gegaan waardoor de katten niet voldoende tijd hadden om aan elkaar te wennen. Yvon heeft ons inzicht gegeven in de situatie en het denken van de katten en wat hun lichaamstaal zoal aangaf. Wij hebben haar advies opgevolgd om de katten geruime tijd uit elkaar te halen, daarna de introductie langzaam te laten verlopen, en lekkere hapjes te geven of te spelen zodra ze bij elkaar waren.

De situatie is nu dat ze gelijk aan elkaar zijn, elkaar accepteren en geregeld met elkaar spelen. Uiteraard valt er af en toe ook nog wel eens een mep, maar ze zijn nu gelijkwaardig aan elkaar, ze gaan elkaar ook niet meer uit de weg en ze kunnen het van elkaar hebben als er een wordt aangehaald. Alleen samen op bed is nog wat moeizaam omdat dat voor allebei de favoriete plek is. Maar al met al zijn het echte maatjes van elkaar geworden!

Toine & Karin


Agressieve kat

agressieve katMijn poes Liesje heb ik een aantal jaren geleden uit het asiel gehaald. Ze is een lieve, maar schichtige kat. Ze is erg eenkennig, alleen ik kan haar aaien. Een jaar geleden vond er een incident plaats waarbij twee vriendinnen van mij in mijn huis logeerden terwijl ik er niet was. Liesje begon te blazen, waardoor mijn vriendinnen bang werden. Door middel van stemverheffing probeerde zij Liesje naar een kamer te sturen. Hiervan schrok Liesje en, doordat ik er niet was, raakte ze in paniek en ging ze in de aanval.

Vanaf dit moment is Liesje langzaam veranderd in een agressieve kat. Het begon ermee dat niemand haar eten kon geven als ik een weekendje weg was. Ze viel letterlijk mensen aan die maar een stap over de drempel zette. Eerst dacht ik dat dit kwam omdat ik er niet was om haar gerust te stellen. Maar het werd op een gegeven moment zo erg dat zelfs als ik in de buurt was ze mensen aanviel. Het toppunt was dat ik bang voor haar begon te worden en mijn vriend zich helemaal niet meer op zijn gemak voelde.

Het was dus tijd voor actie. Via mijn dierenarts ben ik terecht gekomen bij een gedragstherapeut, Yvon Sweere. Na de situatie aan haar uitgelegd te hebben, is ze voor een consult bij ons op bezoek geweest. Dit verliep erg goed, totdat bij het weggaan Liesje ook haar onverwachts aanviel. Het consult was erg leerzaam. Yvon heeft een aantal praktische tips gegeven, zoals meer met haar spelen, een kattenpaal aanschaffen etc. Maar de beste tip was om het bezoek te koppelen aan iets prettigs.

Dit proces kost heel veel tijd en geduld. Het is nu een half jaar geleden en het gaat heel goed met Liesje. Ze valt geen mensen meer aan, maar ik let heel goed op haar gedrag als er bezoek is. Zodra ik zie dat ze zich niet op haar gemak voelt, zet ik haar in het reismandje of in een aparte kamer. Zodoende vergeet ze dat bezoek ‘slecht’ en bedreigend is en vindt er omgekeerde Pavlov plaats.

Liesje zal nooit een kroelkat worden, maar het doel dat mensen weer gewoon op bezoek kunnen komen zonder met kleerscheuren naar buiten te gaan, is gelukkig gelukt. En dit dankzij de professionele adviezen van Yvon. Ik ben haar daarom erg dankbaar, want we stonden op het punt om haar weer terug te brengen naar het asiel en dat was wel het laatste wat ik wilde.

Margreet


Loading