Een lief klein katertje in huis, wat een droppie! Wij hebben onze kater Droppie vanaf 6 weken in huis, wat zijn we blij en wat is het een lief beestje! We gingen lief met hem spelen met speeltjes maar af en toe greep hij haar onze handen.. dit hield maar niet op en het werd steeds meer ook ging hij ons aanvallen. Zijn tanden werden ook steeds scherper want hij werd natuurlijk steeds groter. We hadden eens zitten googelen wat we aan dit gedrag konden doen. Hem weg zetten? Plantenspuit? Tegen hem ‘nee’ zeggen? We probeerden het maar het gedrag bleef aanhouden. En van het gebruiken van een plantenspuit werd hij nog agressiever! Wat moeten we nou hiermee? Is het nodig om een kattengedragskundige in te schakelen? We hadden hier wel eens over gelezen en over gehoord maar is dat nou echt een oplossing?
We besloten contact op te nemen en te kijken wat Yvon voor ons kon doen. We hadden het verhaal kort uitgelegd en maakten al meteen de week erop een afspraak. Wat fijn dat het zo snel al kon. Ze kwam rustig binnen en liet ons uitgebreid ons verhaal doen en nam de tijd. Wat was haar bevinding? Spelagressie; Droppie ziet ons als zijn speelmaatjes en kwam door onze manier van reageren juist weer naar ons toe om ons ‘aan te vallen’. Hij is natuurlijk ook veelste vroeg bij zijn moeder weg gehaald al met 4/5 weken en heeft daardoor ook niet geleerd wat wel en niet mag. Het socialiseren hoe het ook wel wordt genoemd. We kregen ontzettend veel tips van haar die we ook meteen gingen toepassen. Je moet je er wel echt aan houden, dan kan je verbetering gaan zien!
En dat zien we zeker, we hebben nu handvaten hoe we met zijn gedrag om kunnen gaan. Ook hebben we een speelstok ‘de veerdanser’ aangeschaft en wat een plezier heeft hij daarmee! Hij is een echte jager! Helaas kan hij niet naar buiten, ook gaan wij binnenkort verhuizen en ook daar kan hij niet naar buiten. Dat zou namelijk een hele uitlaatklep voor hem kunnen zijn als hij lekker kan rennen en ontdekken. Maar helaas, we hebben de tip gekregen om een klimpaal tot aan het plafond te maken en dat willen we ook zeker gaan doen zodra we verhuisd zijn. Ook hebben we de tip gekregen om het reismandje (wat we vaak alleen gebruiken om naar de dierenarts te gaan) als een veilig en fijn plekje te laten zijn voor hem. We hebben het reismandje gewoon in de kamer staan, we nemen hem ook af en toe mee als we dierenvoer gaan halen zodat hij aan het reizen went. En het is echt zo, hij is helemaal weg van het mandje en hij ligt er graag in! Het is echt zijn plekje! Misschien komt er nog een vriendje bij als we zijn verhuisd, een speelmaatje! Dit was ook een vraag van Yvon aan ons omdat dan de kans heel groot is hij ons niet meer bijt en aanvalt. Maar dat is nog maar even afwachten hoe het allemaal verloopt en of we een geschikt vriendje vinden.
Tot nu toe gaat het zo veel beter en zijn we blij dat we deze stap hebben gezet om contact op te nemen met Yvon. We hebben echt een hele lieve knuffel kat maar ook een kat die graag wilt spelen en daar hebben we nu de juiste materialen voor gevonden waar hij zich volledig op kan uitleven.
Michael en Janine